Ik liep in gedachten naar de afdeling gynaecologie, wierp snel een blik in de wachtkamer om vervolgens de deur te openen. De kleine ruimte; gevuld met een balie en deuren waarachter zich verschillende gynaecologen bevinden. Terwijl ik deze ruimte binnenstap, stapt er een stel uit één van de ruimtes samen met mijn gynaecoloog. Ik besluit mijn kaartje af te geven aan de assistent om vervolgens plaats te nemen in de wachtkamer. Lezend in een tijdschrift voel ik ogen op mij gericht en terwijl mijn ogen zoeken zie ik een vrouw naar mij staren. Ze schrikt en haar ogen zoeken de grond. Steeds kijk ik op de klok die een innemende plek heeft in de wachtkamer. Het loopt uit en net als ik denk dat ik aan de beurt ben roept de gynaecoloog iemand anders naar binnen. Ik word wat ongeduldig merk ik aan mezelf en ik probeer mij te concentreren op het tijdschrift. De mevrouw voor mij is klaar, de dokter loopt weg en ik zit nog steeds in de wachtkamer.
Gelukkig ben ik daarna aan de beurt, wel te laat maar dat is niks nieuws. Ik geef hem een hand en stap zijn ruimte binnen. Hij maakt een grapje en terwijl ik weet dat het een grapje is ga ik er serieus op in. Hij verteld mij dat het een grapje is (wat ik al had begrepen) maar hij begrijpt niet wat ik bedoel. Een rare situatie maar ik leg het al gauw naast mij neer. Voor ik het weet neem ik plaats op de stoel voor een inwendige echo. Ik word rustig, hier was ik voor gekomen. Terwijl hij met het apperaat zijn weg probeert te vinden, merkt hij op dat het niet zo makkelijk gaat. Ook al doet het wat pijn, ik probeer mij te ontspannend, en kijk naar het scherm. Ik verbijt zo nu en dan de pijn, probeer niet te veel na te denken en richt mijn ogen op het scherm.
Jaa, daar zijn mijn eitjes te zien. Heel wat kleine eitjes en het grootste ei brengt hij even in beeld. Hij schat het grootste ei op 12mm en zegt erbij dat het ei nog even moet groeien. Ik had natuurlijk al gerekend en wist dat het nog niet zover was. Waarschijnlijk vrijdag en hij kon dat bevestigen om vervolgens een afspraak te maken. Vrijdag, morgen dus heb ik weer een afspraak en waarschijnlijk heb ik zaterdag dan onze vijfde IUI behandeling.
Ik sluit de deur om vervolgens het ziekenhuis te verlaten. Even later kom ik tot besef dat ik helemaal niet weet of het nou positief is of niet. Tuurlijk is het niet negatief want er zit een eisprong aan te komen maar hoeveel eieren is normaal en hoe groot is een gemiddeld ei? Het liefst had ik gevraagd; ' Dokter wat zeg je van mijn eieren'? Helaas heb ik dat niet gedaan, ik besloot om het even van mij af te zetten, te genieten van de wandeling en het vrijdag te gaan vragen.
Morgen mag ik dus nog een keer mijn eieren gaan bewonderen en wat ben ik trots op mijn lichaam. Nu ik bezig ben met het proces van zwanger worden en ik mij er steeds meer in verdiep vind ik het zo bijzonder. Tuurlijk had ik liever een baby gezien op het scherm maar wie weet is dit ei wel het begin.
Liefs Piertje
reacties (0)